Czas leci bardzo szybko, a w przypadku rozwoju niemowląt dzieje się to znacznie prędzej. Istnieje wiele etapów rozwoju dziecka i prawie wszystkie one zależą od dojrzałości dziecka. Tak jak dorośli nie są tacy sami, tak i dzieci nie są takie same. Każde dziecko rozwija się i dojrzewa w innym tempie. I choć z wiekiem wiążą się pewne zmiany, nie powinniśmy porównywać ani wywierać presji na dziecko i rodziców. Stawianie czoła dziecku i konfrontacja z nim, by opuściło pieluszkę, musi być sytuacją komfortową, a przede wszystkim respektującą rytm życia dziecka. Zazwyczaj czas rezygnacji z pieluch zbiega się z rozpoczęciem przez dziecko nauki w szkole, ale w tym przypadku należy wziąć pod uwagę także wiek dziecka. Dziecko urodzone w styczniu nie jest takie samo jak dziecko urodzone w grudniu i to również należy wziąć pod uwagę. Najlepiej jest dostosować proces odstawiania dziecka od piersi do indywidualnej sytuacji każdej rodziny.

Jak zachęcić dziecko do rezygnacji z pieluch?

Poczekaj, aż będą gotowe.

Przede wszystkim każde dziecko ma swój własny okres i choć są dzieci, które mogą zrezygnować z pieluch już w wieku 18 miesięcy. Ważne jest, aby zwracać uwagę na wskaźniki, tak aby każde dziecko robiło to w najbardziej odpowiednim czasie. Porady te są niezbędne, aby dobrze rozpocząć ten proces, który jest dla dzieci prawdziwym kamieniem milowym.

Ubranko się zdajmuje.

Musimy starać się ułatwić dzieciom zakładanie i zdejmowanie ubrań. Jest to dobry czas na używanie ubranek z elastycznymi pasami, aby dzieci stały się bardziej samodzielne i łatwiej było im chodzić na nocnik.

Krok po kroku.

Dzieci nie rezygnują z pieluch z dnia na dzień. To jest jak trening — będą w tym coraz lepsi. Ważne jest, aby przestrzegać ich tempa.

Nowe doznania.

Musimy zrozumieć, że ten krok oznacza, że dziecko musi kontrolować swoje potrzeby, a to wywołuje nowe emocje. Ponadto, ponieważ dzieci od urodzenia noszą pieluszki, pozbycie się ich może wywołać u nich dziwne odczucia.

Zamień to w zabawę.

Jak w przypadku każdej nauki, łatwiej jest się uczyć poprzez zabawę, co pomaga dzieciom w zwiększeniu motywacji. Można wykorzystać historyjki, opowiadania, plansze z naklejkami, zabawne rutyny, aby zachęcić dziecko do pójścia do toalety i odkrycia tych nowych doznań.

Regularność.

Do czasu, kiedy dziecko będzie w stanie rozróżnić i powiedzieć, kiedy chce iść do toalety, musimy przyzwyczajać je do chodzenia do nocnika co dwie godziny, aby nabrało tego nawyku.

Naśladowanie rówieśników.

Kiedy dzieci idą do żłobka, mogą zobaczyć, jak inni korzystają z nocnika, i jeśli będą gotowe, też będą chciały to robić.

Nagradzanie.

Na każdym etapie dzieci powinny być doceniane za swoje zdolności. Dlatego, gdy dziecko daje nam znać, że robi siusiu lub że właśnie zrobiło to w pieluszce, powinniśmy to uczcić, aby nabrało pewności siebie i samoświadomości. Gdy dziecko zacznie chodzić do toalety, powinniśmy mu gratulować za każdym razem, gdy uda mu się samodzielnie do niej pójść.

Zwróć uwagę na zaparcia.

U niektórych dzieci zmiana ta może powodować zaparcia. Dlatego, jeśli zauważymy, że dziecko ma rutynowy rozkład dnia, lepiej w tych porach sadzać je na nocnik. Jeśli zauważymy, że problem nie ustępuje, należy skonsultować się z lekarzem.

Cierpliwość.

Jak zawsze, cierpliwość jest podstawowym czynnikiem sprzyjającym adaptacji dziecka. To normalne, że w takim procesie będą postępy i niepowodzenia, dlatego nie powinniśmy się frustrować, jeśli dziecko znowu zmoczy łóżko, a wręcz przeciwnie — powinniśmy mu zaoferować nasze wsparcie.